1. Οδηγηθήκαμε στο ΔΝΤ γιατί ήταν η καλύτερη δυνατή λύση, γιατί πρόσφερε δάνεια στη χώρα με μικρότερα επιτόκια σε σχέση με τις αγορές και ακόμη σε σχέση με την ΕΚΤ.

Συγχρόνως μας είπαν ότι το ΔΝΤ έχει μεταλλαχθεί σε οργανισμό με κοινωνική ευαισθησία. Τώρα πλέον γνωρίζουμε ότι καλούμαστε να εφαρμόσουμε ισοπεδωτικά και σε πολλές περιπτώσεις αντιπαραγωγικά μέτρα οικονομικής και δημοσιονομικής εξυγίανσης, με βάση τους γνωστούς ανελέητους και απάνθρωπους κανόνες του ΔΝΤ. Για την ώρα τουλάχιστον είμαστε η μόνη χώρα της ευρωζώνης που θα εφαρμόσει πρόγραμμα ΔΝΤ. Παρά το ότι υπάρχουν χώρες που οι δανειακές τους ανάγκες είναι τριπλάσιες από αυτές της χώρας μας. Ακόμη και η Γαλλία και η Γερμανία που θεωρούνται οι ισχυρότερες στην ευρωζώνη θα χρειαστούν για το 2010 πάνω από 150 δις ευρώ. Ενώ η ευρωζώνη στο συνολό της θα χρειαστεί περίπου 1 τρις ευρώ.

Έτσι μόνο η Ελλάδα βρίσκεται ενόψει: μεγαλύτερης ύφεσης, μεγαλύτερης ανεργίας, μεγαλύτερης κοινωνικής αναταραχής.

Είναι κρίσιμο ερώτημα το εάν η κυβέρνηση θα επανεξετάσει το σοβαρό λάθος, κατά την εκτίμηση της κοινωνίας και θα επιχειρήσει στη συνέχεια να το διορθώσει. Ή έχουμε παραδοθεί, όχι μόνο η Ελλάδα, στους λεγόμενους ατλαντιστές που θέλουν να ελέγξουν ή και να βάλλουν τέλος στη στρατηγική του ευρωπαϊσμού

2. Οι κλέφτες, οι ληστές και τα θύματα.

Τη στιγμή που συρρικνώνονται οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων και οι συντάξεις, ακόμη και των οικονομικά δυστυχισμένων, προκειμένου να συμμαζευτεί το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας η φοροδιαφυγή, σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του Γενικού Γραμματέα Φορολογικών και Τελωνειακών θεμάτων, ξεπερνάει τα 25 δις ευρώ και δυστυχώς ο ελεγκτικός μηχανισμός της χώρας βρίσκεται σε αδράνεια, με αποτέλεσμα η φοροδιαφυγή να φθάνει το 40% των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού.

Συγχρόνως η παραοικονομία να είναι περίπου στο 40% του ΑΕΠ (95 δις ευρώ).

Απέναντι σ’ αυτά και ενώ η χώρα χρειάζεται να βρει 30 δις ευρώ από την εσωτερική οικονομία μέχρι το 2014 (με τα νέα μέτρα. Δεν υπολογίζονται τα προηγούμενα) πήραν τις παρακάτω αποφάσεις (κυβέρνηση – Ε.Ε. – Ε.Κ.Τ. – Δ.Ν.Τ.)

α. Ειδική εισφορά στις κερδοφόρες επιχειρήσεις (θα πληρωθεί το 2011) 600 εκατ. ευρώ!!! Δηλαδή οι έχοντες και κατέχοντες θα συνεισφέρουν μόνο το 2% του συνολικού ποσού.

β. Εργαζόμενοι: για το 2010: από τη μείωση των επιδομάτων (δώρων, άδειας) 1.100 εκατ.

γ. Από τη μείωση των συντάξεων 350 εκατ.

δ. Από το κόψιμο και τη μείωση δώρων και επιδομάτων αδείας στις συντάξεις 1.500 εκατ. (δεν έχει υπολογιστεί το ΛΑΦΚΑ)

ε. Από τη μη απόδοση της Β’ δόσης του επιδόματος αλληλεγγύης 400 εκατ.

Μέχρι τώρα (μάλλον θα προσθέσουν και άλλα) για το 2010 οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι θα προσφέρουν 3,35 δις ευρώ. Εννοείται ότι αυτό θα επαναλαμβάνεται για όλα τα επόμενα χρόνια του βίου μας. Βέβαια το 2011 έχουν μέχρι τώρα υπολογιστεί άλλα 1,15 δις ευρώ από νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, το 2012 επίσης και κατ’ αρχήν, έχουν υπολογίσει περαιτέρω μέτρα που θα αποδώσουν 250 δις και το 2013 άλλα 200 δις (αυτά σε περίπτωση που το πρόγραμμα θα ικανοποιήσει την τρόικα, διαφορετικά θα προστεθούν και άλλα μέτρα).

Αν προσθέσουμε όλες αυτές τις επιβαρύνσεις των μισθωτών και των συνταξιούχων τότε η συνεισφορά μαζί με την μείωση κατά 1,6 δις ευρώ των επιδομάτων ανεργίας και τη μείωση των προσλήψεων στο δημόσιο, θα φθάσει στα 6,45 δις κατ’ έτος.

Αν σ’ αυτά προσθέσουμε ότι και η αύξηση του ΦΠΑ στο μεγαλύτερο ποσοστό θα πληρωθεί από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, καθώς και οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης (καύσιμα κ.λ.π.) και η όποια αλλαγή των εμμέσων φόρων για μεγαλύτερες εισπράξεις, τότε αποδεικνύεται περίτρανα ποιοι στην πραγματικότητα θα πληρώσουν την οικονομική κρίση.