Από το alfavita.gr.

Δημοσιεύτηκε πριν λίγες μέρες στην ιστοσελίδα σας μια είδηση σχετικά με εκδήλωση διαμαρτυρίας συναδέλφων εκπαιδευτικών, φοιτητών και γονέων εναντίον της υπουργού Παιδείας, κας Α. Διαμαντοπούλου, κατά τη διάρκεια παρουσίασης βιβλίου στην Αλεξανδρούπολη στις 20/12/2010.
Μολονότι δεν έχουμε, ως άτομα, συμμετάσχει σε τέτοιες εκδηλώσεις, θεωρούμε ότι πλέον αυτές είναι και επιβεβλημένες και απολύτως νόμιμες.

Εκείνο που μας προξένησε εντύπωση από τη δημοσιοποίηση του γεγονότος αυτού είναι η φράση «ανθρώπου της υπουργού», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο κείμενο του ρεπορτάζ, ο οποίος φέρεται να είπε : «δεν είδατε τίποτε ακόμη, το Μάρτιο θα δείτε τι θα γίνει…».

Και μας προξενεί εντύπωση η απειλητική αυτή φράση, γιατί μια τέτοια φράση, αν, φυσικά, ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, δείχνει ότι το περιβάλλον της υπουργού (και πιθανότατα και η ίδια) διακατέχονται από αισθήματα εκδίκησης εναντίον των εκπαιδευτικών. Δεν ξέρουμε, βέβαια, για ποιο λόγο.

Ως εκπαιδευτικοί, οι οποίοι μέχρι πριν λίγους μήνες τρέφαμε φρούδες (απ’ ό,τι φαίνεται) ελπίδες ότι θα υπάρξει στήριξη και ποιοτική αναβάθμιση του χώρου που αγαπάμε, της εκπαίδευσης, παρακολουθούμε σε τακτά διαστήματα την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας να επιδίδεται σε συστηματικές επιθέσεις και νομοθετικούς αιφνιδιασμούς εναντίον των εκπαιδευτικών, ως εάν αυτοί να είναι υπεύθυνοι για όλες τις «κακοδαιμονίες» της Παιδείας.
Έτσι, τη μια μαθαίνουμε ότι είμαστε «πολλοί» και πλεονάζουμε, την άλλη ότι δεν εργαζόμαστε πολύ, την τρίτη ότι μετακινούμαστε κατά χιλιάδες (με μεταθέσεις και αποσπάσεις). Τελευταία πληροφορούμαστε ότι το υπουργείο σχεδιάζει να προχωρήσει σε μεγάλο αριθμό καταργήσεων και συγχωνεύσεων σχολείων, προκειμένου να «αναβαθμίσει» και να κάνει πιο οικονομικό και «αποτελεσματικό» το δίκτυο της παρεχόμενης εκπαίδευσης!
Δεν ξέρουμε ποιοι ακριβοπληρωμένοι σύμβουλοι κάνουν εισηγήσεις προς το υπουργείο για συγχωνεύσεις σχολείων (φημολογείται κάποιοι ξενόφερτοι μάνατζερς που «σάρωσαν», με καταργήσεις και συγχωνεύσεις, μεγάλο αριθμό σχολείων στην Πορτογαλία), ξέρουμε όμως πως τέτοιου είδους σχέδια, αν αποτελούν μέρος της γνωστής πλέον τακτικής «του σοκ και δέος», που εφαρμόζει η κυβέρνηση (καθ’ υπόδειξη του Δ.Ν.Τ.) σε μια σειρά από ζητήματα τους τελευταίους μήνες, πέρα από τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα που θα δημιουργήσουν, δε θα μείνουν αναπάντητα τόσο από την κοινότητα των γονέων και την κοινωνία όσο και από την εκπαιδευτική κοινότητα.

Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας όσο και το σύνολο της κυβέρνησης είναι καιρός να συνειδητοποιήσουν πως δεν έχουν κανένα κοινοβουλευτικό δημοκρατικό έρεισμα για την εφαρμογή τέτοιων πολιτικών στο χώρο της Παιδείας, εκτός κι αν η κυβέρνηση αυτοαναγορεύεται σε «κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης», που «έχει ως χρέος της να βάλλει τη χώρα στο γύψο»! Δεν έχει εκλεγεί με τέτοιο πρόγραμμα και, κατά συνέπεια, δεν έχει καμία εντολή διακυβέρνησης προς μια τέτοια κατεύθυνση. Οι κυβερνητικές της εξαγγελίες για χρηματοδότηση της Παιδείας με το 5% του Α.Ε.Π. και οι προγραμματικές της δεσμεύσεις για τα «λεφτά που υπήρχαν», προκειμένου να στηριχθούν και ν’ αναπτυχθούν (κι όχι να συρρικνωθούν) προνοιακοί θεσμοί (όπως η εκπαίδευση), είναι νωπές ακόμη στη μνήμη μας.

Όσο, λοιπόν, και να μας βομβαρδίζουν καθημερινά τα τηλεοπτικά «μίντια» της Τρόικας «για την ανάγκη λήψης συνεχώς νέων μέτρων» και για «την ανάγκη προώθησης διαρθρωτικών αλλαγών στην εκπαίδευση», προκειμένου «να εκταμιευθεί η επόμενη δόση του δανείου» ή να μας προτάσσουν το ψευτο-δίλημμα «χρεοκοπία ή σωτηρία της πατρίδας», εμείς θα εξακολουθούμε να επιμένουμε : ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ :

▪ στα 24 δις ευρώ βεβαιωμένων και ανείσπρακτων οφειλών προς το ελληνικό δημόσιο επώνυμων μεγαλο-οφειλετών, τα οποία επιχειρήσατε να διαγράψετε «στη ζούλα», κύριοι της κυβέρνησης.

▪ στα δεκάδες δις ευρώ που έχετε δώσει μέχρι σήμερα, ως κρατικές εγγυήσεις ή ρευστό, για να ενισχύσετε τη ρευστότητα των «ευαγών ιδρυμάτων» των τραπεζιτών.

▪ στο αδιευκρίνιστο κονδύλι των 11,2 δις ευρώ (ως «γενικές κρατικές δαπάνες» αναφέρεται στον προϋπολογισμό του 2011) που πληρώνουμε όλοι οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας στα «κοράκια» της διεθνούς τοκογλυφίας για μυστικές «συμβάσεις χρέους» (swaps) και για τη δήθεν «εξυπηρέτηση» παράνομα συναφθέντων και ληστρικών (για τη χώρα) δανείων.

Δεν θα πάψουμε να θεωρούμε ότι και η σημερινή κυβέρνηση εμπλέκεται, πολιτικά, ποινικά και ηθικά, στο δόλιο δανεισμό της χώρας, στη συντήρηση αυτού του δανεισμού και στο ριφιφί δημόσιων περιουσιακών στοιχείων και πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας μας που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, όσο αυτή δεν δημοσιοποιεί αναλυτικά στοιχεία των εθνικών λογαριασμών του δημόσιου χρέους και, ειδικότερα, κρίσιμα στοιχεία που αφορούν όλα τα δάνεια που έχει συνάψει το ελληνικό δημόσιο μέχρι σήμερα, τους όρους με τους οποίους έχουν συναφθεί αυτά τα δάνεια, με ποιους συνάφθηκαν, τι είδους «επενδύσεις» έγιναν και ποιοι επωφελήθηκαν από αυτά τα χρήματα, ποιος ο ρόλος όλων των κυβερνήσεων στη διαχείριση όλων αυτών των χρημάτων, ποια ποσά τόκων έχουν πληρωθεί ως τώρα.
Γιατί, κατά τ’ άλλα, οι σικέ-διαβουλεύσεις για διάφορα θέματα ή τα ανούσια «ανοιχτά υπουργικά συμβούλια» που έχει εγκαινιάσει η κυβέρνηση, στο πλαίσιο της εισαγωγής μιας υποτιθέμενης «δημοκρατικής διακυβέρνησης» και «διαφάνειας», δεν μας διαφωτίζουν σε κάτι και προπαντός δεν απαντούν στην ουσία του σημερινού «ελληνικού προβλήματος» (του δήθεν «υπέρογκου» δημόσιου χρέους δηλαδή), στο όνομα του οποίου «απαιτούνται θυσίες» και λαμβάνονται συνεχώς μέτρα…
Γνωρίζουμε, βέβαια, εκ των προτέρων ότι μια τέτοια πράξη θα ήταν εις βάρος (πρώτα απ’ όλα) της ίδιας της κυβέρνησης, αφού πολλά από τα σημερινά μέλη της, με πρώτο τον κ. πρωθυπουργό, θα πρόβαλλαν σε «περίοπτη» θέση στο «κάδρο» της διευρυμένης πολιτικής και ποινικής ευθύνης για τη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών. Για παράδειγμα, θα έβγαινε «στη φόρα» πόσο μάς κόστισε το «κόλπο» με τη μυστική «συμφωνία εξαγοράς χρέους» από τη Goldman Sachs το 2000-01, «αθέατοι» παράγοντες της οποίας ήταν πρωτοκλασάτα στελέχη του σημερινού οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, που καθημερινά «πασχίζουν να μας σώσουν» από τους «κακούς κερδοσκόπους»…
Έτσι, θα έσκαγε σα φούσκα το χονδροειδές ψέμα ότι «όλοι μαζί φταίμε» όπως και η χυδαία εξήγηση της «ιδιαιτερότητας της ελληνικής δημοσιονομικής κρίσης», που λέει ότι τάχα τα «παλιότερα δανεικά πήγαιναν για την πληρωμή μισθών και συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων».


Ως εκπαιδευτικοί διδάσκουμε με αίσθημα χρέους και ευθύνης στους μαθητές μας τόσο την παλιότερη όσο και τη νεότερη ελληνική ιστορία. Κατά τη διδασκαλία αυτή δεν μπορούμε πλέον να αρκούμαστε σε μισόλογα και υπεκφυγές!
Όταν π.χ. το σχολικό εγχειρίδιο της Ιστορίας αναφέρει πως τα λιμάνια κατά τη Βυζαντινή περίοδο «είχαν μεγάλη οικονομική και στρατηγική σημασία για το Βυζαντινό κράτος», μάς είναι δύσκολο να μην κάνουμε παραλληλισμούς με το σήμερα, που επιχειρείται το ξεπούλημα των λιμανιών και των υποδομών της χώρας μας «σε στρατηγικούς επενδυτές» με την καταστροφική (για το μέλλον της χώρας μας) και κακόηχη διαδικασία του “fast track”.
Όταν πριν δυο μήνες μιλήσαμε στους μαθητές μας για το ρόλο της κατοχικής κυβέρνησης δωσίλογων του Γεωργίου Τσολάκογλου, είναι (όπως αντιλαμβάνεστε) επιστημονικά απαράδεκτο και παιδαγωγικά ανέντιμο το ν’ αποφεύγουμε (επώδυνες, είν’ αλήθεια, ωστόσο αναγκαίες) συσχετίσεις και παραλληλισμούς με το σήμερα, που, στην ουσία, ο τρόπος διακυβέρνησης της χώρας μας υπαγορεύεται απόλυτα από την τρόικα και τους «δανειστές»!
Όταν πριν μέρες αγόρευε στο ελληνικό κοινοβούλιο ο επικεφαλής της συμμορίας του Δ.Ν.Τ., Ντομινίκ Στρος – Καν (αρκεί να δει κανείς δημοσίευμα για τα «έργα και τις ημέρες του» σε προηγούμενο φύλλο της εφημ. ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ), λες και μιλούσε στους «υποτακτικούς» του, δε νιώσαμε καθόλου υπερήφανοι, ως εκπαιδευτικοί κι ως πολίτες αυτής της χώρας.
Το λοιπόν, το ψευτο-δίλημμα της «χρεοκοπίας» ή του «πολιτικού χάους» έχει ξεθυμάνει πια και δεν έχει πέραση! Ιδιαίτερα, σε μας που χρόνια ήμασταν υποστηριχτές της μονοκομματικής πολιτικής σταθερότητας και πλέον βλέπουμε την «προκοπή» της…
Είμαστε ήδη χρεοκοπημένοι και για τη χρεοκοπία αυτή έχουν άμεση συμβολή σχεδόν το σύνολο των μελών της κυβέρνησής σας. Με τα υπερκοστολογημένα τιμολόγια που πλήρωνε για χρόνια το ελληνικό δημόσιο προς τη Siemens, προς τους εργολάβους-καναλάρχες και προμηθευτές του δημοσίου, με τα αμαρτωλά εξοπλιστικά προγράμματα άμυνας (που συνεχίζουν αμείωτα), με τους πανάκριβους Ολυμπιακούς αγώνες, με τις απίστευτες υπουργικές μίζες και με τόσα άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός…
Δανειζόμενοι την (πολιτικά έντιμη) ρήση του πρόσφατα διαγραφέντα βουλευτή σας, κ. Β. Παπαχρήστου, σας παραγγέλνουμε : «Κι αν την πολιτική δεν μπορείτε να την κάνετε όπως τη θέλετε, τούτο προσπαθήστε μόνον, μην την εξευτελίζετε!»
Όσο για μας, είναι σίγουρο πως τον τελευταίο καιρό μάς βοηθήσατε, ώστε να μας αποκαλυφθεί μια απάτη που στήσατε σε βάρος μας όλα τα προηγούμενα χρόνια με τα ηχηρά σλόγκαν «της ισχυρής Ελλάδας της Ο.Ν.Ε.», της «Ελλάδας της αέναης ανάπτυξης» κ.λπ. Σλόγκαν που μας έκλειναν τα μάτια και μας έκρυβαν πως το διαμερισματάκι που αποκτήσαμε (μέσω πίστωσης από την τράπεζα) ήταν το αναγκαίο «αντίδωρο» για τη σταδιακή κλοπή του εισοδήματός μας. Και τώρα που η οικοδομική φούσκα έσκασε και η τραπεζική πίστωση καρκινοβατεί, επιχειρείτε να μας εξαπατήσετε και πάλι με ένα νέο σλόγκαν, το «μαζί τα φάγαμε!» ή με το αμίμητο : «ζούσατε με τρόπο που ξεπερνούσε τις δυνατότητές σας»!
Τώρα όμως για μας αυτό που προέχει δεν είναι να περισώσουμε αυτό που είναι ήδη μισο-υποθηκευμένο αλλά την αλήθεια και την αξιοπρέπειά μας. Το χρωστάμε, ως εκπαιδευτικοί, στα παιδιά μας, στους μαθητές μας. Άλλωστε, γνωρίζουμε πλέον πως το «κοινωνικό συμβόλαιο» που και εμείς είχαμε προσυπογράψει αρκετές φορές έχει πια λήξει. Η «εποχή» έχει πια αλλάξει…
Μας το υπενθυμίζουν, άλλωστε, «επίλεκτα» μέλη της κυβέρνησής σας (όπως και η κα υπουργός της Παιδείας, με τον τρόπο της) συχνά-πυκνά τελευταία.
Όσο για τους ανθρώπους της κας υπουργού έχουμε να τους συστήσουμε : «λιγότερη έπαρση και μικρότερο αίσθημα σιγουριάς!». Ο Μάρτιος είναι πολύ μακριά…
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πού θα είναι αυτοί και η κα υπουργός μέχρι τότε. Εμείς, πάντως, θα είμαστε στα σχολεία μας, για τουλάχιστον μέχρι τη λήξη του τρέχοντος σχολικού έτους, αγωνιζόμενοι (μέσα κι έξω από τα σχολεία μας) να μας αφήσουν ήσυχους το συντομότερο δυνατό…
Οι φράσεις «σωτηρία της χώρας», «αναβάθμιση της εκπαίδευσης», «νέο σχολείο» αναδίδουν μια έντονη δυσοσμία, η οποία δηλητηριάζει την καθημερινότητά μας.

Γι’ αυτό και δε θα πάρουμε!

Αν και μη ενταγμένοι πολιτικά, βλέπουμε πως έχουμε υποχρέωση πλέον ν’ αγωνιστούμε (έστω και αργοπορημένα) για μια «άλλη σωτηρία της χώρας», αυτήν που λίγο έως πολύ φαίνεται να προτείνει και ο Μίκης Θεοδωράκης στη διακήρυξή του : την εκδίωξη από τη χώρα μας της σημερινής κυβέρνησης κατοχής μαζί με τους επαίσχυντους «υποβολείς» της, την εγχώρια και τη διεθνή τραπεζική μαφία.


Θέλουμε να τονίσουμε πως η δημόσια εκπαίδευση δεν προσφέρεται για διάλυση. Βρίσκεται χρόνια τώρα υποβαθμισμένη και με πενιχρή χρηματοδότηση. Επίσης, ως εκπαιδευτικοί δε σκοπεύουμε να συναινέσουμε με κανέναν τρόπο στην παραπέρα επιδείνωση της οικονομικής μας κατάστασης ούτε (πολύ περισσότερο) στην εργασιακή μας υποβάθμιση και περιπλάνηση. Οι ανάγκες μας (όπως και όλης της ελληνικής κοινωνίας) προέχουν έναντι των αξιώσεων των «δανειστών»! Η Ελλάδα αποτελεί ανεξάρτητη χώρα! Δεν μπορεί να μετατραπεί σε χώρα «λάφυρο» μιας ληστο-συμμορίας αμερικανόφερτων συμβούλων και παρατρεχάμενων.

Αθήνα-Θεσσαλονίκη, 31 Δεκεμβρίου 2010


Υ.Γ. Οι συνδικαλιστικοί μας εκπρόσωποι όλων των παρατάξεων σε Δ.Ο.Ε.-Ο.Λ.Μ.Ε. έχουν καθήκον πλέον να πάρουν οριστικές αποστάσεις και να αποκαλύψουν στον κλάδο, χωρίς υπεκφυγές και αναβολές, ό,τι απαράδεκτο σχεδιάζει το υπουργείο Παιδείας (σε σύμπραξη με συμβούλους του Ο.Ο.Σ.Α. και του Δ.Ν.Τ.) εναντίον των εκπαιδευτικών και της δημόσιας Παιδείας. Διαφορετικά, θα έχουν βάλει κι αυτοί την υπογραφή τους στην υποβάθμιση και διάλυση της Παιδείας και θα έχουν θέσει τον εαυτό τους στο «κάδρο» της κρίσης ενός ανυπόληπτου πολιτικού συστήματος, το οποίο, ελπίζουμε ότι σύντομα, θα «σαρώσει» η ελληνική κοινωνία. Έτσι, απαιτείται άμεση ενημέρωση και συντονισμός Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Σχολείων και Ενώσεων Γονέων, οι οποίοι είναι ήδη θιγόμενοι από την αντιπαιδαγωγική και διαλυτική (για την εκπαίδευση των παιδιών τους) αναλογία 1 εκπαιδευτικού προς 25 ή 27 μαθητές (για το δημοτικό) και 1 προς 30 (για το Γυμνάσιο-Λύκειο), που εφαρμόζει το υπουργείο. Επίσης, χρειάζεται διοργάνωση από κοινού διαμαρτυρίας σε όλες τις Περιφερειακές Διευθύνσεις Α/θμιας και Β/θμιας εκπαίδευσης, εναντίον όλων των διοικητικών εντολοδόχων της κυβέρνησης και του Δ.Ν.Τ. Ο τρόπος λειτουργίας της εκπαίδευσης αφορά όλη την κοινωνία! Όλοι μαζί μπορούμε ν’ ανατρέψουμε τη σημερινή καταθλιπτική πραγματικότητα και ν’ αποτρέψουμε το ζοφερό μέλλον που μας ετοιμάζουν. Η σημερινή κυβέρνηση, όσο θα πιέζεται από τους «δανειστές»-τραπεζίτες για (μεγαλύτερη και γρηγορότερη) μεταβίβαση (προς αυτούς) τόκων, θα γίνεται όλο και πιο αδιάφορη για το «πολιτικό κόστος» και, άρα, όλο και πιο επιθετική, απροκάλυπτη και επικίνδυνη για σχεδόν ολόκληρη την ελληνική κοινωνία! Γι’ αυτό είναι ανάγκη ν’ αρχίσει να μετράει μέρες και να εξαναγκαστεί σε φυγή υπό την κατακραυγή όλων μας, όπως συνέβη με την ανάλογή της κυβέρνηση αχυρανθρώπων του Δ.Ν.Τ. του Φ. Ντε Λα Ρούα στην Αργεντινή το 2001. Καιρός, λοιπόν, να την οδηγήσουμε, το συντομότερο, στο ελικόπτερο…


Ως λειτουργοί της δημόσιας εκπαίδευσης, έχουμε ιστορικό καθήκον να συμβάλλουμε στο άνοιγμα μιας τέτοιας προοπτικής! Το χρωστάμε στη νέα γενιά, που το μέλλον της υποθηκεύεται καθημερινά!